Hoca bahçesinden topladığı bir sepet turpu Timur’ a götürüyormuş.

Yolda bir komşusuna rastlamış. Komşusu “Vazgeç inir götür.” diye öğütlemiş.

Hoca söz dinlemiş. Elinde bir sepet incirle huzura çıkmış. Timur adamlardan birini çağırarak sepetteki incirleri teker teker Hoca’nın yüzüne fırlatmasınıemretmiş. İncirler yüzüne geldikçe “Ya Rab, çok şükür!” diye şükretmeye başlamış Hoca. Timur merak etmiş ve şükretmesinin nedenini sormuş.

Hoca şu cevabı vermiş:

“Komşumun sözünü dinlemeyip de turpları getirseydim halim nice olurdu? Buna şükrediyorum.”