Evliya Çelebi, on yedinci yüzyılda yaşamış dünya gezgini bir ulu yazar. Tam elli yıl durmadan, dinlenmeden gezmiş, gezmiş. O dönemde üç büyük ankaraya yayılan büyük Osmanlı İmparatorluğu içinde g..

Karanlıktan, yüzünü kamçılayan kar ve rüzgârdan, dizlerine sıçrayan çamurdan ve duyduğu seslerden korkuyordu. Açlığı, sıska kardeşlerinin korkunç gözlerini, yorgunluğunu unutmuştu. Bir an ev..

“Aklında ne var Hagrin?”“Bir ağaç.”“Sözünü ettiğin bu ağaç nasıl bir ağaç?”“Sözü edilemeyecek bir ağaç Moy. Dinle, yaklaştığımızı duyuyor mus..

“İnsan olmak, gerçek insan, etiyle kemiğiyle insan olmak bile ağır gelir bize. Utanırız bundan, insan olmayı yüz karası sayarız, benzeri olmayan toplumsal birtakım insanlar olmak için çabalarız. Ölü doğmuş insanlarız biz ve uzun z..

..

..

..

Yüreğinin Götürdüğü Yere Git, seksen yaşında bir büyükannenin uzaklardaki torununa yazdığı mektuplardan oluşur. Alabildiğine yalın, gündelik konuşma diliyle yazılmış bu sevgi dolu mektuplar, hem bir iç dök&am..

"Yüzyıllık Yalnızlık’ı yazmaya başladığımda, çocukluğumda beni etkilemiş olan her şeyi edebiyat aracılığıyla aktarabileceğim bir yol bulmak istiyordum. Çok kasvetli kocaman bir evde, toprak yiyen bir kız kardeş, geleceği sezen bir büyükanne ..