Bizler ‘doğumumuzu anlatmak için yaşarız’ evet.

toz kaplarken evin rüyasını

doğumumuzu anlatmak için katlanırız dünyaya.

aynı anda bakıp birbirimize

‘hiçiz evet’ dediğimiz o anda

bir rüzgâr eser portakal bahçelerinden

badem ağaçlarından bir rüya.

ve ben görürüm vadilerin serinliğini,

birbirimize varmamızın eşiğinde

sana gelmek için kat ettiğim

mesafeyi.

öyle ya, yakınlık ölçülmeye gelmez.