Geçen gün Tokatlıyan'da Sermet bana genç bir Frenk takdim etti. Sorbonne'dan arkadaşıymış! Kumral, çini mavi gözlü, güzel, narin, nazik bir çocuk! Azgın bir "doğu" aşığı. İlk lafı bu oldu:

- Azizim, siz kendinizi bilmiyorsunuz. Avrupa'yı bir şey zannederek kendi güzelliklerinizi görmüyor, kendi esrarlarınızı yaşamıyorsunuz..